From Tasso

Torquato Tasso, Gierusalemme Liberata, Book xvi, xiv-xv:

Deh mira (egli cantò) spuntar la rosa
Dal verde suo modesta e virginella,
Che mezzo aperta ancora e mezzo ascosa,
Quanto si mostra men, è più bella:
Ecco poi nudo il sen già baldanzosa
Dispiega: ecco poi langue, e non par quella,
Quella non par, che desiata avanti
Fu da mille donzelle e mille amanti.

Cosi trapassa al trapassar d'un giorno
Della vita mortale ul fiore e'l verde:
Nè, perchè faccia indientro april ritorno,
Si rinfiora ella mai, nè si rinvendre.

Edward Fairfax, 1600, translates:

"The gently budding rose," quoth she, "behold,
That first scant peeping forth with virgin beams,
Half ope, half shut, her beauties doth upfold
In their dear leaves, and less seen, fairer seems,
And after spreads them forth more broad and bold,
Then languisheth and dies in last extremes,
Nor seems the same, that decked bed and bower
Of many a lady late, and paramour;

"So, in the passing of a day, doth pass
The bud and blossom of the life of man,
Nor e'er doth flourish more, but like the grass
Cut down, becometh withered, pale and wan:

And Piotr Kochanowski in 1616:

Widzicie różą, co wpół wychylona
Dopiero swoje opowiada przyście
I wpół zawarta a wpół rozwiniona
Jeszcze niedosłe ukazuje liście.
Patrzcie jako się ledwie wypełniona
Rozwija, a już więdnie oczywiście;
Więdnie - i już sie nie godzi na wieńce
Ani na panny, ani na mlodzieńce.

Takci śmiertelnych rodzajów na świecie
Przemija ten kwiat wesołej młodości;
I choć się kwiecień wraca w każdem lecie,
On więcej nie kcie, i zbywa piękności.